No Place Like Home

Volgens de Londense band White Lies is er no place like home. Ik heb vandaag dan ook zowat de hele dag besteed aan het leefbaar maken van mijn 'appartementje'. Om te beginnen is de loodgieter langs gekomen. Hij heeft me voorzien van een werkende wc en warmwater. Of wat er voor moet doorgaan. Voorlopig is het nog al aan de bruine kant, maar de boiler en leiding zijn ongeveer 3 jaar niet gebruikt, dus ik hoop dat het maar van tijdelijke aard is. Verder heb ik alle rommel buiten gesmeten uit de keuken en eens grote schoonmaak gehouden. Niet meteen mijn geliefkoosde bezigheden. Maar het leek me toch een keer nodig om gewapend met CIF (of JIF zoals het hier heet) en javel alle vuiligheid, verdorde beesten (ja ook spinnen) weg te spoelen. Ook de badkamer en mijn tweede kamer die nu nog als opnameruimte gebruikt wordt, kregen een grondige schoonmaakbeurt. Hieronder enkele foto's van mijn place zoals ze er nu uitziet. Het spijt me van de enorm lelijke tegels, maar ik heb jammer genoeg niet veel keuze. 

Verder ben ik een Australische rekening gaan openen bij ANZ. Het zal me ongeveer 5$ per maand kosten om deze te houden. Maar op die manier kan ik wel gemakkelijk met bankkaart betalen en hoef ik dus niet steeds met grote hoeveelheden cash rond te lopen. Mijn 'loon' zal eveneens op deze rekening gestort worden. Over geld en loon gesporken. Het leven is hier verschrikkelijk duur. Een 2 kamer appartement zoals het mijne in iets modernere en betere staat huren kost hier ongeveer 1200$ (850 €) en het pakje sigaretten dat ik voor Paul meenam een wopping 17$. Die man rookt een pakje per dag, niet moeilijk dat hij het ontbijt overslaat :)

Verder heb ik uit zeer betrouwbare bron (dank Saar) vernomen dat het ginder aan het sneeuwen is. Ben ik even blij daar weg te zijn. Ik haat sneeuw. Hier is het ondertussen vanachter in de dertig graden en al stralende zon bij het opstaan. Niet echt aangenaam aangezien mijn kamer zowat heel de dag naar de zon gericht staat en het daar dus kapot gaan is. Zo kapotgaan dat mijn frigo moeite heeft met zichzelf koel te houden. 

 

De eerste werkdag

Vandaag was de eerste officiele werkdag en eveneens de dag waarop ik Eden (de muzikant) voor de eerste keer ontmoet heb. Eden is een prille dertiger covered in black met de juiste haren en de juiste kleren :). Een toffe kerel, beetje ego, maar wel een goeie gitarist. We hebben de jobdescriptie vandaag wat besproken. Naast het obligatoire thee zetten, eten halen, backups maken en de keuken aka office opruimen zal er in de beginnen vooral veel editwerk aan zitten komen. Paul en Eden zijn bezig met de laatste opnameronde. Ze doorlopen alle 16 nummers en doen de laatste dubs en eventuele bij opnames. Ik hou me bezig met het wegknippen van kleine foutjes en het strakker trekken van de timing. Voorlopig is er maar een computer, dus moet ik na de uren van de mannen werken. Maar er wordt naar een oplossing gezocht. Ik zal waarschijnlijk Pauls macbook kunnen gebruiken met de nieuwe protools 9 die ik voor mijn eigen studio zal kopen. De andere klus van de dag was het testen van een oude protools mixfarm setup. 4 888's (24bit)gekoppeld aan een Mac G4 met de protools mixfarmkaarten (oude TDM). Hoewel dit een leuke setup is, moest hij klaargemaakt worden voor verkoop. Ik dus alles versleuren, in's en out's testen ... Wel boeiend om te zien hoe zo'n setup in elkaar zit. 

Verder heb ik vandaag voor de eerste keer echt ondervonden dat Paul en Eden zowat alles ingezet hebben op dit project. Paul een hypotheek op zijn huis en Eden enkele jaren van zijn leven en veel geld. Het project beheerst dan ook al twee jaar hun leven en dat is nogal schrikwekkend voor mij. Ik wil hier echt niks verkeerd doen. Verder is het ook moeilijk even enthousiast te zijn als hen als je zo'n project binnenrolt en daarbij komt nog is dat het niet meteen mijn eigen stijl is. Ik moet wel zeggen dat ik enorm onder de indruk van het werk dat in de productie gestoken is. Alles klinkt als een klok en er is nog niets aan gemixed. Gewoon naakte opnames, geen EQ, geen compressie, geen reverb, niks. Paul is nogal fan van het uitspreiden van de tracks: 15 vocals, 20 synthlijnen, 20 gitaren, ... dat is hier de normaalste zaak van de wereld. 

Ik kan jammer genoeg geen geluidsfragmenten onlijn zetten, want ze willen nog niet naar buiten komen met het project. Soit ik ga nu is beginnen aan de backups. Tot de volgende ...

Pie

Omgeving enzo

Vandaag heb ik wat tijd genomen om de nabije omgeving te verkennen. Gourlaystreet ligt in Balaclava, een suburb aan de zuidkant van Melbourne. Zo’n suburb is een grote residentiële omgeving. Vierkante straten met woonblokken, appartementen en huizen. De meeste zijn alleenstaande woning met een hekje en wat planten en bomen. Her en der staan oude ‘victoriaanse’ huizen. Dat lijken wel oude saloons van de cowboys (zie foto). Ons huis ligt vlak bij een parkje voor kleine kinderen en een treinstation. Je bent in het centrum van Melbourne op 10 min met de trein. Overal in de wijk zie je flarden graffiti en de straten lijken veel vuiler dan in België. Het centrum van de Balaclava is de shopping strip. Dit is een rechte straat vol winkels, restaurantjes, cafétjes, de bibliotheek en het stadhuis. Alles is hier zowat elke dag open en vaak tot laat ’s avonds. Hoewel er geen enkele ‘vertrouwde’ winkel is in de omgeving, vind je hier zowat alle vertrouwde producten. Op mijn eerste shoppingtripje ben ik wat basisproducten gaan kopen en wat spul om mee te kopen. De prijzen hier zijn redelijk bizar. Sommige producten zijn ongewoon duur terwijl andere dingen ongewoon goedkoop zijn. De meeste dingen worden verkocht in enorm grote verpakkingen of hoeveelheden. Vaak zijn ze ook goedkoper als je ze met meer tegelijk koopt. Zo kost 1 fles cola ongeveer 4 A$ (x0,7) terwijl je 3 flessen kan kopen voor 8 A$. Vreemde prijzenpolitiek dus. Ook geven sommige merken korting als je meerdere producten koopt van hetzelfde merk. Verder heb ik me een simkaart aangeschaft die ik nog moet activeren en wat potten, pannen, messen en borden.

Het huis van Paul is … een muziekstudio. Hij heeft een kleine slaapkamer, een keuken die ook dienst doet als kantoor en een kleine badkamer. De rest van het huis is omgebouwd tot controlekamer of opnamebooth. Leven zonder muziek is hier echt niet mogelijk. Verder is er nog een container, een schuurtje vol rommel geduwd. Mijn deel van het huis werd vroeger verhuurd als appartement/studio. Ondertussen heeft het twee jaar vol rommel gestaan en is het compleet verloederd. Het bestaat uit een kamertje van 4 op 3, een keukentje dat momenteel dienst doet als opname ruimte en een badkamer of wat er voor moet doorgaan. Het water is aangesloten, maar de loodgieter komt morgen langs om de wc te repareren en de douche werkend te krijgen. De elektriciteit komt met een verlengkabel van Paul’s deel en voor het internet moet nog een kabel getrokken worden. Voorlopig zit ik in Pauls keuken/kantoor voor netwerk. Ik ben gisteren de hele dag bezig geweest met het leegmaken en inrichten van mijn kamer. Rotswool, kartonnen dozen en hopen rommel. Vandaag ga ik me bezighouden met de badkamer op te ruimen. Stofzuigen, kuisen en de kapotte tegels opruimen. Hier zijn wat foto’s van de omgeving en het huis en de studio. Hopelijk kunnen jullie hier een beetje aan uit.

Het muziekproject is een zwaar geproduced poprrock project. Net zoals ik verwacht had en waar ik ook naar uitzie. Niet meteen mijn genre, maar ik ga er echt veel van leren. De meeste opnames zijn al achter de rug. De backbone van het project staat er dus. Momenteel zijn er een 16 tal nummers waar nog aan gewerkt wordt, maar daar zal een deel uit gefilterd worden. Momenteel zijn Paul en Eden (de artiest) bezig overdubs en producing. Hoe het zich verder zal ontplooien en wat mijn rol precies zal zijn moet zich nog verder uitwijzen, maar ik heb er alle vertrouwen in. Het wordt wel zwaar werken en waarschijnlijk veel lastige uren. Aangezien er maar één protools setup is, zal ik waarschijnlijk veel werk moeten doen als Paul en Eden gestopt zijn met werken: dus veel avonden en nachten J. Ik kan jammer genoeg geen muziekfragmenten laten horen. Ze zijn er nogal serieus over en willen niet dat er ook maar één noot uitlekt. Wat ik wel kan begrijpen als je ziet hoeveel tijd en werk ze al in het project hebben gestoken. Over enkele weken zal er een heel deel bijgebouwd worden waarin Paul zijn studio zal lokaliseren, want hij wil zijn huis terug. Dat zal ook een van de projecten zijn waaraan ik zal helpen.

Hieronder nog verschillende foto’s.